เราทำงานเพื่อโลกอยู่ตลอดเวลานี้จะไม่ให้คิดได้อย่างไร เราทุกข์ยากลำบากทุกวันนี้เพราะเกี่ยวกับโลกนั้นเอง โดยลำพังเราอยู่ไหนเราก็อยู่ได้ไม่ได้คุยนะ วันหนึ่งไม่ได้เจอใครไม่อยู่กับใครเราสบาย ทรงแต่ธาตุแต่ขันธ์ของเจ้าของ ไม่มีอะไรมาเพิ่มเติมให้เป็นน้ำหนักกดถ่วงกันมันก็สบาย ได้ยินเสียงรถหวือ ๆ หวี ๆ เข้ามาอย่างนี้อยากโดดเข้าป่าเข้ารก ก็เราไม่ได้หวังเอาอะไรกับใคร พูดให้เต็มหัวใจว่ามันพอเสียหมดทุกอย่างแล้ว พิจารณาเสียจนพอ นั่นละธรรมท่านว่าพอ